© Ines
Afgelopen maandag ben ik 20 geworden. Bij elke verjaardag vragen mensen je wel hoe je je nu voelt, nu je een jaar ouder bent. Vaak zei ik dat ik me niet anders voelde, maar dat kon ik deze keer niet zeggen.
Voor het eerst in mijn leven krijg ik een nieuwe voordeur, zoals ze het hier in België noemen. Een 2 in plaats van een 1. En ik moet zeggen dat ik het wat lastig vind.
Voor degenen die het boek On Top van Anna Nooshin gelezen hebben komt een kwarteeuwmidlifecrisis wel bekend voor. Voor degene die dit nog niet gelezen hebben, geen zorgen er komt binnenkort een review!
In het boek spreekt Anna over een kwarteeuwmidlifecrisis. Oftewel een paniekaanval in je twintigenjaren. Nu ik geslaagd ben in mijn tweede jaar journalistiek besef ik me net dat ik nog maar 1 jaar moet doen. Waarvan trouwens nog maar één semester les is en het andere bestaat uit stage en een bachelorproef. En als ik daar op slaag heb ik een diploma jongens, dan kan ik een beroep uitoefenen. Wat voelt dat gek. Het lijkt wel alsof ik net ben begonnen op de hogeschool.
Maar wat moet ik na mijn studies doen? Zou ik nog een jaartje studeren? Zou ik voor een master diploma gaan? Ga ik überhaupt ooit wel werk vinden? En dan nog de lastigste vraag, ga ik ooit wel iemand vinden om dat mee te delen, een vriend. Ik weet het, wie denkt daar nu al over na. Nou ja, ik dus. Ik heb altijd over alles veel nagedacht en dit spookte wel al langer in mijn hoofd. Maar nu lijken de dingen wel heel dichtbij te komen.
Vanaf dat je twintig wordt lijkt alles opeens serieus. Want dat is het eigenlijk ook. In je twintigenjaren studeer je af, ga je werken en eventueel al samenwonen. Maar wat als je niet weet wat je na je studies moet doen, en je geen werk kan vinden, laat staan een vriend vinden.
Maar ik ben er wel van overtuigd dat de twintigenjaren een leuk avontuur is, vol met nieuwe dingen om te verwezenlijken. Maar tot ik weet welke richting ik uitga, ga ik toch lichtelijk blijven panikeren.
Q: kan jij je hier in vinden?
Nog van harte gefeliciteerd met je 20e verjaardag!
Ik ben nog geen 20, maar ik snap goed wat je bedoelt..
keuzes keuzes keuzes..
liefs Iep
Oh, dankjewel Iep! 🙂
Yesss, zo herkenbaar! Ik ben dan wel twee jaar ouder, maar heb net hetzelfde. Net afgestudeerd (of toch bijna, enkel nog die thesis) en nu komen de vragen over wat ik nu ga doen volgend jaar (studeren? stage? werk zoeken?). Graaah, was het maar weer het eerste jaar hoger onderwijs, véél chiller ^^
Ja hé! In het eerste jaar is alles nog leuk en nieuw 🙂
Oh Silke, maak je over die vriend geen zorgen en leef je leven nog maar even hoe jij dat wilt 😀 Ik en Maurits zijn nu al anderhalf jaar samen, en hoewel ik zielsveel van hem hou en met hem mijn toekomst wil opbouwen jaagt dat me ook enorm schrik aan hoor!! Volgend jaar ben ik afgestudeerd, maar hij moet dan nog minstens 2 jaar gaan.. Help! Ik heb er nog geen flauw idee van hoe dat moet gaan.. Maar goed, we’ll see, en ik ben er zeker van dat als je iets écht wil dat je het dan kan waarmaken. Positief denken!
Oh dankjewel Anneleen voor je lieve woorden! Ik zal vanaf nu alleen maar positief denken! 🙂
De 20-erjaren zijn de mooiste! Ik was 28 toen ik DLVML leerde kennen, hij 37, dus doe maar lekker kalm aan! Het komt goed. En als “hij” niet komt, dank kan het leven ook prachtig zijn in je eentje.
Of samen met 20 katten, haha 😀
Ik snap echt wat je bedoelt! Ik word 20 in oktober, maar als mensen mij vragen hoe oud ik ben, zou ik nog altijd spontaan 17 antwoorden haha 🙂