De laatste week van mij Operatie Optimisme zit erop. Ik probeerde een maand lang me te focussen op wat me gelukkig maakt. Benieuwd hoe ik het heb beleefd? Lees snel verder.
Ik moet eerlijk toegeven, ik heb deze week amper foto’s getrokken. Ik had 4 van de 5 schooldagen tot 6 uur les. Wat betekende dat ik pas om half 8 thuis kwam. Hier zat ik op maandag in de trein terug naar huis. Ik nam deze foto rond half 7 geloof ik en het was nog licht! Laat die lente maar komen!
Deze foto is al plots van zaterdag. Ik nam een interview af in Antwerpen voor het magazine waar we voor school aan werken. Ik hou er echt van om het verhaal van mensen te horen. Het werkt soms zo inspirerend.
Toen ik namiddag thuis kwam scheen het zonnetje. Musti ging met haar hoofdje net in de schaduw liggen, hoe schattig.
Zondag was de enige dag waarop ik kon uitslapen. Ik besloot voormiddag te sporten, wat uiteindelijk wel resulteerde in een luie namiddag.
Eindconclusie
Wat maakt mij het meest gelukkig?
Dingen je vaker zag terugkomen waren mijn kat, sporten en de serie How To Get Away With Murder.
Is het gemakkelijk om een foto te nemen?
Absoluut niet. Er zijn ook gewoon dingen waar je gelukkig van wordt die je niet kan fotograferen. Zoals een gevoel of iets privé.
Leef ik bewuster gelukkig?
Eigenlijk is het heel intensief. Ik merk het zeker aan deze week. Als je een drukke week hebt, denk je er gewoon niet aan. En eerlijk is eerlijk, als je tot 6 uur les hebt, is het geluk natuurlijk ver te zoeken. Soms gaat het ook gewoon niet, iedereen heeft wel eens een slechte dag. Ik zal nooit een pure optimist zijn, maar ik probeer wel kleine dingen te waarderen.
Ik vind het wel heel goed dat je het hebt gedaan. Soms moet je gewoon even stilstaan hoe lucky je eigenlijk bent. En dat jij elke dag tot 6 uur les hebt, is niet altijd leuk, maar je kan het wel doen! <3